sevilen insanlarla vedalaşırken üzülmek

ağlamıyorum, ağlayamıyorum ama içim içimi yiyor

dedem konyaya geldiğimde konyadan gittiğimde kısaca beni her gördüğünde ağlar

yaşlılarda çok oluyo aslında.çok duygusal oluyorlar bu konuda ama ben genelde pek gülerim.son tebessümle hatırlanmak için

yaşlılarda çok oluyo aslında.çok duygusal oluyorlar bu konuda ama ben genelde pek gülerim.son tebessümle hatırlanmak için

gençler eski sevgilimi 1.5 aylığına giresuna yolladım yollarken 2 saat ağladım otogarda görünce deseniz yarım saat sarıldım neyse buda böyle bi anımdır

genelde benden büyük insanlarla vedalaşırken oluyor. babaannem öldüğünde keşke ona veda edebilseydim diye düşünmüştüm 6 7 yaşında falandım. o zamandan beri büyük birisiyle vedalaşırken "belki onu son görüşümdür bu" düşüncesi çıkmıyor aklımdan .

onsuz geçecek günlerde ona olan özleminin canını yakacağı gerçeği.

bu yaz, yıllardan sonra ilk defa, annemler neredeyse tüm kardeşler olarak buluştular. ilk defa bu kadar kabalık aile ortamında bulunduk denebilir. ilk olarak büyük teyzem ayrıldı. herkes ağlamaya başladı. annem 'ya bir daha göremezsem?' diye sayıkladı uzun süre. saçmaladığını söyleyip gülmüştüm ama sanki hissetmiş. daha önce atlattığı kanserin aynı yerde tekrarladığı ortaya çıktı. üstelik ileri seviyeymiş. şimdi ne zaman telefonda sesini duysam ağlıyorum. umarım kurtulur.

ağzım kendine iyi bak derken gözlerim görüşürüz diyor, biz görüşemiyoruz.

çünkü ayrılık da sevdaya dahil

ayrılıklar kavuşmak içindir belki ama aklının onlarda olması da üzer insanı.

sevilen dostlarla desek buna... yer bir benzin istasyonu otobüsle marasa doğru yol alacaktı... inanın kelimeler düğüm düğüm deniyor ya bırakın düğüm düğüm olmasmı... yutaktan gelen ses küçük dile çarpıp dil ve diş yardımıyla bana bir kelime söyletmedi... eline kitabını aldı sadece bakakaldım... kendine iyi bak bile diyemedim. ama sarildim dostuma... sarildim ve içimden ağladım

veda diye bir şey olmasa keşke. ama bu sefer de özlem olmaz...

bi yerden sonra bünye alışıyo be olum. takılmayın

güzel günler geride kaldı azizim. nasıl üzülmeyelim. sarılırken sırta vurmak ne kadar acıtır biliyor musun? ben de bilmiyorum. o anlarda acıtan onca film şeridi var ki... gözyaşları kardeşliğin sırtına düşer. dost gider, özlem gelir.

otogarda sen otobüse binmiş giderken sana el sallaması adama çok koyar....

nefret ederim vedalardan, zorunda olmadıkça da gitmem otogarlara, hava limanlarına... sevgili yolcu olacak... gitme de göreyim... sabahtan başlar hazırlık eşyalar toparlanır, valizler hazırlanır güle oynaya, yemek yenir, film izlenir, usul usul gidiş saati beklenir aslında... konuşulmaz o saate kadar pek. saat yaklaşır, valizler araca yüklenir, otogarın yolu tutulur. bu sefer otobüs saati beklenir. gene pek konuşulmaz, araç yanaşır perona, o an dolar işte gözler. kulağa uzaktan uzaktan farid farjad'ın tınıları gelmeye başlar :) ilk cümle kimden çıkarsa, karşıdaki başlar ağlamaya. ''oolum, koca adamsın, yakışıyor mu ? '' diye avutur erkek kişisi kendini. sanki herkes size bakıyormuş gibi hissedersiniz... öyledir de aslında. ben de suratında bir avuç sakalıyla çaktırmadan zırlayan birini görsem döner bakarım, ulan acabaaa derdi ne diye... komiktir aslında bu durum hani o çok güçlü erkek imajı var ya, o imajın aslında sadece bir maske olduğunu gösterir insana... erkeklerin duyguları çok daha ağır basıyor bazı durumlarda... kabul edilmese de bu bir gerçek, kısacası vedanın her türlüsü zordur vesselam. gamsız olmak çok zor bu gibi durumlarda...

aglama derken aglamak nedır bu olaydan sonra anladım

sevdiklerinle vedalaşmak kötüdür, sevdiğini uzağa göndermek ise daha kötü. ama bir güzel yanı var geri geliyorsa o sevdicek, o geliş festival havası yaratır insana bir de hava güneşliyse tadından yenmez, gecesinde uyunmaz, sabahında nefis bir kahvaltı ve sevdiceğinle türk kahvesi içip o uzak mesafelerin aranızda uyandırdıklarını sorgulamak.nefis. tabi bunların hepsi vedalaştıktan sonra geri geliyorsa. gelmiyorsa sende öbür otobüse bin baya bi uzağa git.

üzülmek ne kelime benim komple ciğer gidiyor

bi yerden sonra falan alışılmıyo. 5 senedit abimi evden yolcu ediyorum tatillerde. her seferinde aglamamak için dudağımı sıkmaktan bıktım.

sevilen birine veda ederken üzülmekten daha kötüsü, veda edemediğin için üzülmektir. ölüm ani, dünya fani.zamanınız varken, nefes alıyorken, vedalar yaklaşmadan sarılın, sevin, sevilin.

böyle vedalarda hep giden ben olmuşumdur. camın dışarısına bakarak çekerim özlemimi, kalanlar otobüs arkasına bakarak.